بقعه ابراهیم خلیل

بُقعۀ ابراهیم خلیل
(یا: بقعۀ خلیل الرحمان) مدفن مطهر حضرت ابراهیم خلیل الله، از پیامبران اولوا العَزْم. حضرت ابراهیم (ع) در بابِل به دنیا آمد و در مزرعۀ خود به نام حبرون که امروزه به آن شهر الخلیل گفته می شود، درگذشت و در غاری که همسرش ساره در آن مدفون بود، به خاک سپرده شد. بعد از وی، پیکر حضرت اسحاق (ع)، حضرت یعقوب(ع) و همسر حضرت یعقوب (ع) در آن جا دفن شد و پس از آن غار را مسدود کردند و دیگر کسی در آن دفن نشد. گویند، نخست فرزندان حضرت ابراهیم (ع) بقعه ای بر آن ساختند و سپس طبق روایات، حضرت سلیمان (ع) عمارتی باشکوه بر فراز آن ساخت. بعد از آن، رومیان در حدود ۳۲۵م تغییراتی در این عمارت دادند و کلیسایی را در آن محل احداث کردند. این کلیسا درپی فتح فلسطین به دست مسلمانان (۱۵ـ ۱۶ق)، توسط آنان تخریب و به جای آن عمارت باشکوهی بنا شد که هم اکنون نیز باقی است. اگرچه شهر الخلیل در اشغال نیروهای رژیم اشغالگر اسرائیل است، با این حال تولیت عظمای این بقعه مانند گذشته در دست مسلمانان است و زائران بسیاری از اقصی نقاط جهان از این محل زیارت می کنند.