بقعان

لغت نامه دهخدا

بقعان. [ ب ُ ] ( ع اِ ) غلامان زنگی و خدمتکاران. ( ناظم الاطباء ). بندگان. ( از اقرب الموارد ).
- بقعان الشام ؛ خادمان و بندگان اهل شام بجهت سپیدی و سرخی آنها و یا برای آنکه از روم و از حبش اند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). بقعان اهل شام. خادمان اهل شام. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس