بقراباد

بقرآباد. بَقَرآباد یا در زبان محلی «بولقاوار»، «بوقلاوار» روستایی از توابع بخش هیر شهرستان اردبیل در استان اردبیل است. [ ۱] شغل سنتی مردم روستا کشاورزی و باغداری می باشد، البته باغداری و کشاورزی در این روستا به صورت حرفه ای به منظور درآمد اکثریت مردم نیست. بیشتر مردم روستا در شهرهای اردبیل و تهران فعالیت اقتصادی انجام می دهند.
اکثر مردم بَقرآباد که برای کار در تهران و اردبیل فعالیت میکنند در بخش مواد غذایی و رستوران مشغول هستند.
روستای بَقرآباد دارای دو راه است، راه یا جاده سمت راست راه اصلی روستای بَقرآباد است . همچنین این روستا دارای دو مسجد ( مسجد جامع و مسجد پنج تن آل عبا ) یک عباسیه و دو حسینیه میباشد، مردم روستا همه ساله در ماه محرم عزاداری می کنند و سینه و زنجیر می زنند.
روستای بَقرآباد دارای چند چشمه که در زبان محلی به آن بولاغ می گویند هست که بهترین آن ها در کنار مسجد جامع قرار دارد و به علت معدنی بودن آن، از همه نقاط استان برای بردن آب آن به روستای بَقرآباد می آیند.
جمعیت بقرآباد ۱۰۰۹۹ نفر تعداد ۵۳۰۹نفر مرد و ۵۶۱۰ نفر زن و ۲۲۸۱ خانوار می باشد. دین اهالی اسلام و مذهب آنان تشیع می باشد. زبان مردم این روستا ترکی آذربایجانی است. بیشترین شهرت این روستا از دیرباز به خاطر علمای دینی منطقه و گیلاس و آلبالوی آن می باشد.
بر اساس مطالعات و بررسیهای بعمل آمده و آثار باستانی به جا مانده در این روستا، این روستا به عصر مفرغ که حدود ۴٫۵ الی ۶ هزار سال قدمت دارد برمیگردد. اطلاعاتی که از تاریخ نام این روستا به دست آمده و این اطلاعات سینه به سینه در طول تاریخ به ما رسیده، این گونه بوده است که در این منطقه از زمین بخارهایی خارج می شد که مردم این منطقه این بخارهایی که با فشار از زمین خارج می شدند را بوق می گفتند و در نتیجه این منطقه با نام بوقلاوار یعنی جایی که دارای بوق یا بخار است نام گذاری شد. که با ورود این نام به زبان و ادبیات فارسی مانند همهٔ اسامی اماکن ترکی دچار تغییر و تحول شده و در زبان فارسی و رسمی و جغرافیای کشوری با اسم بُقرآباد ثبت شده است. ریشه دیگر اسم روستا که در تلفظ محلی به شکل بغلاوار است به معنای جایگاه خدایان می باشد، چرا که بُغ به معنای خدا و حاکم بوده و لاوار نیز پسوند مکان در زبان ترکی است.
آب و هوای منطقه بسیار خنک و در فصول بارانی بادهایی باعث سردی بیشتر می شود. در فصول زمستانی این روستا سرد و در تابستان معتدل می باشد.

بقرآباد (میانه). بقرآباد یا بولقاوا  یکی از روستاهای  استان آذربایجان شرقی  است که در  دهستان بروانان غربی  بخش ترکمانچای  شهرستان میانه  واقع شده است. بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا ۱۰۲ نفر و تعداد خانوار آن، ۳۲ خانوار است.
دکتر فیروز سیمین فر در کتاب خود «نگاهی نوین به اسامی کهن در شهرستان میانه» در مورد وجه تسمیه اسم روستا می نویسد:بوغور آوا ( Buğurava )
بوغور آوا اسم روستایی در بخش ترکمن چای، دهستان بروانان غربی شهرستان میانه می باشد که به صورت بقرآباد به فارسی نوشته شده است. در گویش محاوره ای بومی به صورت بورغ آوا و بولغ آوا ( با جابجایی حرف سوم و دوم و تبدیل حروف «ر» و «ب» بهمدیگر ) تلفظ می گردد.
بوغور در زبان ترکی آذربایجانی به معنی «تنومند، لندهور ( خیلی بزرگ ) و شتر نر جوان» می باشد.
«آوا» و «اوا» در زبان ترکی آذربایجانی به معنای آبادی و ده می باشد.
بنابراین بوغور آوا به معنی آبادی خیلی بزرگ و یا آبادی منسوب به شتر می باشد.
در میان ایلات عشایر آذربایجان، شتر به عنوان کاری ترین حیوان اهلی در امر جابجایی ایل در حین مهاجرت به ییلاق و قشلاق محسوب شده و برای آن اهمیت خاصی قائل می شده اند و به این خاطر تعدادی از اسامی روستاهای قدیم را به حیوانات مورد علاقه منسوب نموده اند.
در صورتیکه شکل اولیه ی اسم آبادی را، شکل تلفظی بومی آن یعنی بولغ آوا در نظر بگیریم، احتمال آنکه با اسم شخص بولغار ( بلغار ) مربوط باشد وجود دارد. از اسم بلغار در لغت نامه ی سنگلاخ به عنوان، بلغاربن کماری بن یافث بن نوح ( ع ) یاد شده است.
پل بقرآباد ( Buğurava körpüsü )
این پل متعلق به دوره پهلوی دارای نمای زیبای تمام سنگی است و قوسهای نیم دایره دهانه ها، با سنگهایی در دور قوسها اجرا شده است. این پل دارای کنوبندی های زیبای دایره شکل است. این پل سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می کند. این پل در سال جاری به عنوان یک اثر ارزشمند تاریخی به شماره ۳۲۵۹۳ به تاریخ ۹۸/۵/۷ در فهرست آثار ملی  ایران  به ثبت رسیده است. پل بقرآبادمیانه ( آذربایجان شرقی ) در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی در دوران رضاشاه ساخته شده است.
خوُراسان داشی یا مشهد داشی ( Xurasan daşı ) : این سنگ را به گفته قدیمیان روستا از مشهد آورده اند. این سنگ در ( دَرَه مَحلَه سی ) روستای بقرآباد وجود دارد.