بقث

لغت نامه دهخدا

بقث. [ ب َ ] ( ع مص ) درهم آمیختن کار خود را، و کذلک بقث طعامه و بقث حدیثه. ( ناظم الاطباء ). خلط کردن چیزی را، و کذا بقث طعامه حدیثه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس