بقبس

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
قبس (۳ بار)

«قَبَس» (بر وزن قفس) به معنای مختصری از آتش است که از مجموعه ای جدا می کنند، و با توجّه به این که معمولاً مشاهده آتش در بیابان ها نشان می دهد که جمعیتی گرد آن جمع اند، و یا این که شعله ای را بر جای بلندی روشن ساخته اند که کاروانیان در شب راه را گم نکنند و با توجّه به تعبیرات دیگر استفاده می شود که موسی باهمسر و فرزند خود در شبی تاریک از بیابان عبور می کرده، شبی سرد و ظلمانی، که راه را گم کرده بود.
(بروزن فرس) شعله‏ای از آتش است که از آتشی برداشته شود در قاموس گفته: «شُعلَةُ نار تقتبس من معظم النار» و نیز مصدر است به معنی اخذ شعله «قَبَسَ النَّارَ قَبْساً: اَخَذَها شُعْلَةً» طبرسی شعله آتش فرموده که در سر نی یا چوب باشد اقتباس که به معنی اخذ شعله است به طور استعاره به طلب علم و استفاده گفته می‏شود «اَقْتَبَسَ الْعِلْمُ: اِسْتَفادَهُ». . من آتشی احساس کردم شاید از آن شعله‏ای به شما آورم یا از آن راه یابم. . «قَبَس» ظاهرا مصدر به معنی مفعول است و شهاب به معنی تکه آتش است یعنی تکه اخذ شده«تَصْطَلُون» یعنی تا گرم شوید. * . روزی که مردان و زنان منافق به اهل ایمان گویند مهلت دهید تا از نور شما استفاده کنیم. شاید در «نور» راجع به آیه بیشتر توضیح داده شود.