( بقالة ) بقالة. [ ب َق ْ قا ل َ ] ( ع ص ) ارض بقالة؛ زمین تره زار. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به بقیلة شود. || مؤنث بقال. ( اقرب الموارد ). رجوع به بقال شود.
