بقار
لغت نامه دهخدا
بقار. [ ب َق ْ قا ] ( اِخ ) نام وادیی. ( منتهی الارب ) ( تاج العروس ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || موضعی کثیرالجن برمل عالج. بعضی گویند در نجد است و برخی گویند در ناحیه یمامه است. ( از تاج العروس ). موضعی بسیار جن در ریگ عالج. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).موضعی کثیرالجن. ( از ناظم الاطباء ). موضعی است برمل عالج که در آنجا جنیان بسیار میباشد. ( از آنندراج ).
- قنةالبقار ؛ وادیی است بنی اسد را. ( منتهی الارب ).
بقار. [ ب ُق ْ قا ] ( ع اِ ) ج ِ بَقَرَة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به بقرة شود.
بقار. [ ب َق ْ قا ] ( ع اِ ) یکی از صور شمالی فلک که آنرا عوا و طاردالدب و حارس الشمال و حارس السماء و صیاح نیز خوانند و آن بشکل صیادی توهم شده که بر دست چپ چوبی و بر دست دیگر بند دو سگ شکاری دارد و با سگان دب اکبر را میراند و پنجاه و چهار ستاره بر آن رصد کرده اند که خباع و اولاد خباع و رمح از آن جمله اند. و ستاره قدر اول سماک رامح نیز در آن صورت است. عوا. العوا. صیاح. طاردة البرد. وَرَک ُالاْ َسَد عرقوب الاسد. ( یادداشت بخطمؤلف ). صورت فلکی نزدیک دب اکبر. ( دزی ج 1 ص 102 ).
بقار. [ ب َق ْ قا ]( اِخ ) حسن بن داودبن حسن قرشی نحوی. قاری معروف به بقار که در سال 352 هَ. ق. وفات یافته است. وی در علم نحو حاذق و در اصول تجوید و قرائت قرآن متفرد بود قرآن مجید را با الحان متفرق میخواند و کتاب قرائةالاعشی و کتاب اللغة در مخارج حروف و اصول نحو از تصنیفات اوست. ( از ریحانة الادب ). و رجوع به اللباب شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
بقّار
رجوع شود به:گاوران
رجوع شود به:گاوران
wikijoo: بقار
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید