بفروختن

لغت نامه دهخدا

بفروختن. [ ب ِ ت َ ] ( مص ) مخفف بیفروختن. افروختن. روشن شدن :
ببد بردر دژ بدینسان سه روز
چهارم چو بفروخت گیتی فروز.
فردوسی.
سه جنگ گران کرده شده در دو روز
سدیگر چو بفروخت گیتی فروز.
فردوسی.
بفرمود [ اسفندیار ] تا شمع بفروختند
به هر سوی ایوان همی سوختند.
فردوسی.
گفت [ یعقوب لیث ] چراغی بفروز، چون بفروخت [ گفت ] آبم ده. ( تاریخ سیستان ).
غم بتولای تو بخریده ام
جان بتمنای تو بفروخته.
سعدی ( بدایع ).
و رجوع به افروختن شود.

گویش مازنی

/bafroKhten/ فروختن

پیشنهاد کاربران

بپرس