بغیازی

لغت نامه دهخدا

بغیازی. [ ب َ ] ( ص نسبی ) نوید و مژدگانی را گویند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). مژدگانی. ( رشیدی ) ( لغت فرس اسدی ) ( جهانگیری ). مژدگانی باشد و فغیازی تبدیل آن است. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). فغیازی. ( آنندراج ). بغیاذی. فغیاذی. || شاگردانه. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس