بَغَوی، ابوالقاسم عبدالله (بغداد ۲۱۳/۲۱۴ـ۳۱۷ق)
(مشهور به ابن بِنْت مَنیع) محدث بغدادی. در نوجوانی از جدّ مادری اش، ابن منیع، حدیث شنید و به نوشتن حدیث پرداخت. بغوی بسیاری از مشایخ تابعین، چون احمد بن حنبل، علی بن المَدینی، خلف بن هشان بزّار، حاجب بن ولید و علی بن جعد را درک کرده و از آنان حدیث شنیده است. بیشتر مشاهیر راویان و محدثان قرن ۴ق از شاگردان او بوده اند. از آثارش: المعجم الکبیر؛المعجم الصغیر؛مُسند در حدیث؛معالم التنزیل؛السنن علی مذاهب الفقهاء؛جعدیات.
(مشهور به ابن بِنْت مَنیع) محدث بغدادی. در نوجوانی از جدّ مادری اش، ابن منیع، حدیث شنید و به نوشتن حدیث پرداخت. بغوی بسیاری از مشایخ تابعین، چون احمد بن حنبل، علی بن المَدینی، خلف بن هشان بزّار، حاجب بن ولید و علی بن جعد را درک کرده و از آنان حدیث شنیده است. بیشتر مشاهیر راویان و محدثان قرن ۴ق از شاگردان او بوده اند. از آثارش: المعجم الکبیر؛المعجم الصغیر؛مُسند در حدیث؛معالم التنزیل؛السنن علی مذاهب الفقهاء؛جعدیات.