بغور. [ ب ُ ] ( ع مص ) افتادن پروین و دلیل باران گردیدن. ( از ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). فرورفتن پروین و برانگیختن باران و دلیل بودن آن بر باریدن آن. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
