بغماق

لغت نامه دهخدا

بغماق. [ ب ُ ] ( معرب ، اِ ) بُغْمَه. ترکی ، بوغمَق. ج ، بُغَم. گردن بند. طوق. ( دزی ج 1 ص 101 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس