بغض ناپسند

[ویکی فقه] بغض ناپسند (قرآن). در صورتی که بغض و کینه الهی نبوده و در میان مؤمنان نسبت به هم وجود داشته باشد صفتی ناپسند بوده و از آن نهی شده است.
«والذین جاءو من بعدهم یقولون ربنا... ولاتجعل فی قلوبنا غلا للذین ءامنوا...» «و (نیز) کسانی که بعد از آنان (مهاجران و انصار) آمده اند (و) می گویند پروردگارا... و در دلهایمان نسبت به کسانی که ایمان آورده اند (هیچ گونه) کینه ای مگذار...»
درخواست از خدا برای رفع بغض
دعایی است به جان خودشان و به جان مؤمنینی که قبل از ایشان بودند، دعائی است به مغفرت. و اگر از مسلمانان قبل از خود تعبیر کردند به" اخوان" برای این بود که اشاره کنند به اینکه ایشان را از خود می دانند، هم چنان که قرآن درباره همه مسلمانان فرموده: " بعضکم من بعض" پس مسلمانان یکدیگر را دوست می دارند، همان طور که خود را دوست می دارند و برای یکدیگر دوست می دارند، آنچه را که برای خود دوست می دارند.و به همین جهت انصار بعد از آن دعای خود گفتند: " و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین آمنوا ربنا انک رؤف رحیم" از خدا خواستند که هیچ غلی، یعنی عداوتی، از مؤمنین در دلشان قرار ندهد. و در جمله" للذین آمنوا" همه مساله را نسبت به همه مؤمنین تعمیم دادند، چه مؤمنین از بین خودشان، یعنی انصار، و چه از مهاجرین، که قبل از ایشان ایمان آورده بودند. و هم اشاره کردند که به جز ایمان هیچ غرض و هدفی ندارند. "غل" تنها به معنی"حسد " نیست بلکه مفهوم وسیعی دارد که بسیاری از صفات مخفی و زشت اخلاقی را شامل می شود.تعبیر به" اخوان" (برادران) و استمداد از خداوند رءوف و رحیم در پایان آیه همه حاکی از روح محبت و صفا و برادری است که بر کل جامعه اسلامی باید حاکم باشد و هر کس هر نیکی را می خواهد تنها برای خود نخواهد، بلکه تلاشها و تقاضاها همه به صورت جمعی و برای جمع انجام گیرد و هر گونه کینه و عداوت و دشمنی و بخل و حرص و حسد از سینه ها شسته شود و این است یک جامعه اسلامی راستین.