بغدادی عبدالقاهر بن طاهر

[ویکی نور] بَغْدادی، ابومنصور عبدالقاهر تمیمی بغدادی د 29ق037/م، ملقب به «استاد»، متکلم، فقیه و ریاضی دان که در فقه، شافعی مذهب، و در اعتقاد، اشعری بود.
از آغاز زندگی او اطلاعات اندکی در دست است. گفته اند که زادگاه او بغداد بود، تا آنکه پدر وی، ابوعبدالله طاهر بن محمد بن عبدالله بغدادی د 83ق93/م که مردی فرهیخته و دانش اندوخته بود، هر آنچه ازاهل و عیال و ثروت بسیار داشت، به همراه خود برداشت و رو به نیشابور نهاد.
سال ورود خاندان بغدادی به نیشابور روشن نیست، اما می دانیم که عبدالقاهر در 70ق80/م در مناظره ای در ناحیه خراسان و احتمالاً در نیشابور شرکت داشته است. بر اساس برخی شواهد می توان حدس زد زمانی که عبدالقاهر از درسهای شیوخ بغداد بهره برده، حدود 0 سال داشته است.
عبدالقاهر در نیشابور نیز به تکمیل تحصیلات خود پرداخت و در حلقة درس ابواسحاق اسفراینی د 18ق027/م حاضر شد و پس از استاد خویش و به خواست وی، بر مسند او تکیه زد و سالیانی به تدریس علوم پرداخت ابن عساکر. عبدالقاهر از بسیاری استادان دیگر نیز درس آموخته، و حدیث شنیده است که از آن میان می توان از ابواحمد عبدالله ابن عَدی، ابوبکر محمد بن حسن بن فورَک، ابوعمرو اسماعیل بن نُجَید، ابوعمرو محمد ابن جعفر بن مَطَر و قاضی ابومحمد عبدالله بن عمر مالکی نام برد.
جامعیت علمی عبدالقاهر که گفته می شود 7 نوع از علوم را تدریس می کرده است حلقه درس وی را به یکی از مهم ترین حلقه های درسی منطقة خراسان و محل توجه دانشجویان آن زمان بدل ساخته بود
از شمار شاگردان او، ابوبکر احمد بن حسین بیهقی، ابوالقاسم قشیری و امام الحرمین جوینی پر آوازه ترند.