بَغدادی، بهاءالدّین محمّد ( ـ پس از ۵۸۸ق)
دولتمرد و ادیب ایرانی. در بغدادکِ خوارزم به دنیا آمد. برادر کوچک شیخ مجدالدین بغدادی، عارف مشهور، و منشی علاءالدین تکش خوارزمشاه بود. وی از طرف تکش برای مذاکرۀ صلح نزد منگلی بیگ رفت. اما او بهاءالدین محمد را دستگیر کرد و نزد سلطان شاه، برادر و رقیب تکش فرستاد. سلطان شاه نیز او را زندانی کرد. پیش از آن نیز بهاءالدین محمد به سبب اختلاف با وزیر تکش در ۵۸۲ق به زندان افتاده و مدت سه سال در بند بود. او رسالۀ حبسیه اش را که از نمونه های عالی نثر فارسی است، در زندان نوشت. پس از رهایی بار دیگر به دربار خوارزمشاهیان پیوست. از بغدادی کتاب التوسل الی الترسل باقی مانده که به اهتمام احمد بهمنیار و مقدمۀ محمد قزوینی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۱۵ش). از او اشعار فارسی و عربی هم باقی مانده که در آن ها از گرفتاری های حبس و بند شکوه کرده است.
دولتمرد و ادیب ایرانی. در بغدادکِ خوارزم به دنیا آمد. برادر کوچک شیخ مجدالدین بغدادی، عارف مشهور، و منشی علاءالدین تکش خوارزمشاه بود. وی از طرف تکش برای مذاکرۀ صلح نزد منگلی بیگ رفت. اما او بهاءالدین محمد را دستگیر کرد و نزد سلطان شاه، برادر و رقیب تکش فرستاد. سلطان شاه نیز او را زندانی کرد. پیش از آن نیز بهاءالدین محمد به سبب اختلاف با وزیر تکش در ۵۸۲ق به زندان افتاده و مدت سه سال در بند بود. او رسالۀ حبسیه اش را که از نمونه های عالی نثر فارسی است، در زندان نوشت. پس از رهایی بار دیگر به دربار خوارزمشاهیان پیوست. از بغدادی کتاب التوسل الی الترسل باقی مانده که به اهتمام احمد بهمنیار و مقدمۀ محمد قزوینی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۱۵ش). از او اشعار فارسی و عربی هم باقی مانده که در آن ها از گرفتاری های حبس و بند شکوه کرده است.