بغامه

لغت نامه دهخدا

بغامه. [ ب َ م َ / م ِ ] ( اِ ) غول بیابانی را گویند. ( برهان ) ( از مؤید الفضلاء ) ( سروری ) ( از رشیدی ) ( ناظم الاطباء ). غول بیابانی است و گویند آن از جنس اهرمن و دیو و حیوانی است که دربیابان ها مسافران را براه خطا برد و هلاک کند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). دیو گمراه کننده در بیابان که نام دیگرش غول است. ( فرهنگ نظام ). بغانه. ( جهانگیری ) ( مؤید الفضلاء ) ( فرهنگ نظام ). و رجوع بهمین کلمه شود.

فرهنگ معین

(بَ مِ ) ( اِ. ) غول ، غول بیابانی .

فرهنگ عمید

غول بیابانی.

پیشنهاد کاربران

بپرس