بغال

لغت نامه دهخدا

بغال. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بَغل ، بَغلَة. استران. ( ترجمان علامه جرجانی ص 27 ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). ج ِ بَغل. ( ناظم الاطباء ) : مراکب راهوار و بغال و جمال بسیار. ( جهانگشای جوینی ). و رجوع به بغل و بغلة شود.

بغال. [ب َ غ غ ] ( ع اِ ) استربان. ( منتهی الارب )... قاطرچی. ( ناظم الاطباء ). استروان. ج ، بغالون. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع بغل استران .
استربان . قاطرچی . استروان . جمع بغالون .

فرهنگ معین

(بِ ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ بغل ، استران .

فرهنگ عمید

= بَغْل

پیشنهاد کاربران

بپرس