بغادده

لغت نامه دهخدا

بغادده. [ ب َ دِ دَ ] ( ع اِ ) بغاده. ج ِ مولده بغدادی. بغدادیان. رجوع به کلمه مراوزه در معجم البلدان شود. بغدادیون. ( نشوء اللغه ص 24 ). ج ِ بغدادی. کسانی که از اهل بغدادند. ( ناظم الاطباء ). مردم بغداد.

پیشنهاد کاربران

بپرس