( بعکوکة ) بعکوکة. [ ب َ / ب ُ ک َ ] ( ع اِ ) اجتماع گرمای تابستان و اجتماع سرمای زمستان. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || بعکوکة القوم ، و قد یفتح ؛ نشان فرود آمدن قوم که بعد رفتن باقی ماند یا خاصه قوم یا جماعت آنها و همچنین از شتران. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || بعکوکة الناس ؛ مجتمع مردم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
