بعل شم طوو

دانشنامه آزاد فارسی

بَعل شِم طوو (ح ۱۷۰۰ـ۱۷۶۰)
(به اختصار «بِشط» به معنی دانای اسماء حسنی) شهرت اسرائیل بن الیعازر، مؤسس فرقۀ یهودی حسیدیم در اروپای شرقی. در اوکراین متولد شد. زندگی او با افسانه در آمیخته و شبیه داستان های برساخته از زندگی و اعمال قدیسان مسیحی است. او را دانندۀ اسم اعظم پروردگار و برخوردار از کرامات می دانستند. آوازۀ وی به آگاهی عمیق از سنت ربیان، نیز غیب بینی و بصیرت عرفانیاش، به احتمال قوی از افزوده های افسانه ای بعدی است. در برابر اندیشه های کلامی متشرعان یهود، او بر تجربۀ لذت بخش و شورانگیز مشارکت دینی تأکید می کرد. در باور او رقص، آواز، دعاخوانی خالصانه و اتحاد سرمستانه با خدا کلیدهای قفل نیروهای روحانی بود. برای تکمیل صورت فضایل کبیره، بعل شم طوو و شاگردانش فروتنی را نیز به شور و شادمانی افزودند. تعالیم او که برگرفته از صورت زُهّری قدیم تر قَبالّه یا صورت لوریایی جدیدتر آن بود، به گونه ای بسط یافت که بر ایمان به خدا با درک نهفتگی او در همۀ طبیعت، تکیه داشت. حصول چنین ایمانی، مستلزم تعبد کامل شخص در اتحاد صمیمانه با خدا بود.

پیشنهاد کاربران

بپرس