بعداز ظهر یک فون

بعداَز ظُهر یک فون (L\'Après-midi d’un faune)
مشهورترین منظومۀ شعری استفان مالارمه، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۸۷۶. مکان داستان این منظومۀ ۱۱۰بیتی، در هم خوانی با شیوۀ دوازده هجایی موسوم به شیوۀ اسکندرانی، سیسیل است (به تقلید از اشعار یونانی). البته مالارمه شاعری نیست که دربست به این شیوه وفادار بماند؛ هرکجا که اقتضا کند، شکست هایی خواهیم دید که ازقضا ظرافتِ آهنگین شعر را صدچندان می کند. ماجرا دو سویه دارد: فون، رب النوع مزارع، و حوریان جوان، که فون دل در گرو آن ها سپرده است. البته حوری ای در کار نیست؛ از خلال حدیث نفس فون در بعدازظهری پر از خواب های برآشفته است که حوریان با حدتی وهم آلود چهره می نمایند. این دو سویه در پی تصاویری که بنا بر ترتیب منطقی طبیعی بازنموده نمی شوند، در هم می شوند، از هم عبور می کنند، همدیگر را پس می رانند و از هم دور می شوند. این شعر پارناسی مالارمه، به درستی قطعه ای برای کارشناسان دانسته شده است؛ منظومه ای پیچیده و به غایت ظریف. کلود دبوسی، پوئم سمفونیکی برای این منظومه ساخته است با عنوان پرلود برای بعدازظهر یک فون.