بظ. [ ب َظظ ] ( ع مص ) راست کردن تار ساز، تا بنوازد. ( منتهی الارب ). راست کردن مغنی تار ساز را تا بنوازد. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بظ مغنی عود را؛ حرکت دادن اوتار آن برای نواختن. ( از اقرب الموارد ). بظ. [ ب َظظ ] ( ع ص ) درشت و سطبر. فظ بظ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اتباع کلمه فَظّ است. گویند: هو فظ بظ یعنی غلیظ است. ( از اقرب الموارد ) .
فرهنگ فارسی
درشت و سطبر فظ بظ ٠ اتباع کلمه فظ است گویند : هو فظ بظ یعنی غلیظ است ٠
