بطن چپ

بطن چپ یکی از چهار حفره قلبی است که خون اشباع شده از اکسیژن را به داخل آئورت پمپ می کند. بطن چپ بزرگ ترین و ضخیم ترین حفره قلبی بوده و بیشترین کار قلب که شامل پمپاژ خون به سامانه هدایتی رگ هاست را به عهده دارد. خون اشباع شده از اکسیژن از طریق سیاهرگ های ریوی به دهلیز چپ می رسد و در جریان فراخیدگی ( دیاستول ) بیشتر آن از طریق دریچه دولختی ( دریچه میترال ) وارد بطن چپ می شود.
بطن چپ خون را با فشار ۸۰ میلی متر جیوه از دهلیز چپ دریافت می کند و با فشار ۱۲۰ میلی متر جیوه به درون آئورت پمپ می کند. تقریباً تمام رأس قلب از این بطن درست شده است. ضخامت جدار این بطن سه برابر ضخامت بطن راست می باشد.
در برخی موارد نارسایی های قلبی، بطن چپ دچار اختلال شده و نمی تواند عملکرد طبیعی خود را در پمپاژ خون به آئورت ایفا کند.
هیپرتروفی به افزایش اندازه سلول ها گفته می شود که منجر به افزایش اندازه عضو نیز می شود. به بیان دیگر در هیپرتروفی خالص هیچ سلول جدیدی به وجود نمی آید و فقط سلول ها بزرگ تر شده اند و این افزایش حجم به دلیل افزایش سنتز ( ساخت ) اندامک ها و پروتئین های ساختمانی رخ می دهد. هیپرتروفی زمانی رخ می دهد که سلول ها قادر به تقسیم شدن نیستند. هیپرتروفی می تواند فیزیولوژیک یا پاتولوژیک باشد. ( فیزیولوژیک باشد یعنی در شرایط طبیعی بدن رخ دهد ولی پاتولوژیک باشد یعنی در شرایط غیرطبیعی و آسیب شناختی رخ داده باشد )
• پاتولوژیک ( آسیب شناختی ) : هیپرتروفی بطن چپ بزرگ شدن ماهیچه های بطن چپ قلب است که در نتیجه افزایش فشار خون یا تنگی دریچه آئورت رخ می دهد. هیپرتروفی بطن چپ بیماری ژنتیکی نسبتاً شایع است ( یک درصد افراد جامعه ) . اختلال ژنتیکی در مبتلایان به این بیماری منجر به افزایش ضخامت عضلات قلب می شود که مشخصه آن بوده و در اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شود.
نشانه های نارسایی قلب شامل موارد زیر است:
• فشار خون
• سابقه مرگ ناگهانی در اقوام نزدیک
• ثبت آریتمی بطنی در هولترمونیتورینگ
• سابقه حملات سنکوپ در فرد مبتلا
• افزایش بسیار شدید ضخامت عضلات قلبی
• افت فشارخون در هنگام تست ورزش
اختلال و در نفس کشیدن واحساس تنگی نفس