بطلمیوس یازدهم

لغت نامه دهخدا

بطلمیوس یازدهم. [ ب َ ل َ س ِ دَ هَُ ] ( اِخ ) اولت ( بمعنی نی زن ) ( 79-51 ق.م. ). از 80 تا 51 ق.م. سلطنت کرد. ( از ناظم الاطباء ). نام پادشاه یازدهم از بطالسه است. اولاد نامشروع بطلمیوس سوتر ثانی است. بسال 80 ق.م. مصریها وی را بتخت بطالسه نشاندند ولی جمهوری روم از تصدیق وی خودداری نمود. سرانجام بسال 59 ق.م. تحت حمایت پومپیوس درآمدو مورد قبول واقع شد اما باز این حرکت مصریان را خشمناک ساخت و در سنه 58 او را مجبور بفرار کردند و بعد از 3 سال باز بدستیاری رومیان بمصر بازگشت. 3 سال دیگر در تحت حمایت سپاهیان روم حکمرانی کرد و در 52ق.م. درگذشت. و رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج 2 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

بَطلَمیوسیازدهم (ح ۱۱۵ـ۸۰پ م)(Ptolemy XI)
(ملقب به اَلکساندر لی) آخرین پادشاه مشروع و مستقل از بطالسۀ مصر، نوۀ ملکه کلئوپاترای سوّم پس از ازدواج با برِنیس سوم، بیوۀ عمویش بطلمیوس نُهم، در ۸۰پ م و به دست گرفتن امور به عنوان فرمانروای مشترک، زن خود را به قتل رساند و قدرت را به تنهایی به دست گرفت. او را در دورۀ کودکی برای در امان ماندن جانش درخلال جنگ های مصر با امپراتوری سِلوکی، به یکی از جزایر دریای اِژه فرستادند، امّا در آن جا به اسارت مهرداد ششم درآمد، لیکن توانست پس از مدتی بگریزد. سپس، به دست رومی ها گرفتار و به رُممنتقل شد. سرانجام پس از 19 روز حکومت مشترک، زنش را به قتل رساند و خود نیز به دست مردم خشمگین اسکندریه که علاقه فراوانی به ملکه برنیس داشتند، کشته شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس