بطلانی

لغت نامه دهخدا

بطلانی. [ ب ُ ] ( از ع ، حامص ) فساد. کذب :
حقا که دروغ داستانیست
بطلانی داستان ببینم.

خاقانی.

ماخوذ از تازی فساد کذب .

باطل