بطشت
لغت نامه دهخدا
بطشة. [ ب َ ش َ ] ( ع اِمص ) قوت و برتری بر دیگران. || قدرت و سطوت و اقتدار. || شدت. || ( اِ ) البطشة الکبری ؛ طبل بزرگ. ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) بطشة الکبری ؛ جنگ بدر. ( ناظم الاطباء ) : یوم نبطش البطشة الکبری انا منتقمون. ( قرآن 16/44: المرشد ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید