بطریر

لغت نامه دهخدا

بطریر. [ ب ِ ] ( ع ص ) بی شرم زبان دراز منهمک در گمراهی. مؤنث : بطریرة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بطریرة شود.

بطریر. [ ب َ ] ( اِخ ) قصری نزدیک مرسیه . ( دمشقی ).

فرهنگ معین

(بِ ) [ ع . ] (ص . ) مردم بی شرم زبان دراز منهمک در گمراهی .

پیشنهاد کاربران

بپرس