بطره

لغت نامه دهخدا

( بطرة ) بطرة. [ ب َ رَ ] ( اِ ) ابوالعباس نباتی گوید: اسم گیاهی است که برگش نخودی است. در اطراف اشبیلیه معروف است و بعضی از مردم اشبیلیه آنرا شلین نامند و بعضی ازگیاهشناسان عوام آنرا عرق السوس البلدی نامند و برای مداوای نواسیر مجرب است. ( از مفردات ابن بیطار ).

پیشنهاد کاربران

بپرس