بطبع

لغت نامه دهخدا

بطبع. [ ب ِ طَ ] ( ق مرکب ) موافق طبع. بمیل. طبعاً.

فرهنگ فارسی

موافق طبع و میل طبعا .
موافق طبع ٠ بمیل ٠ طبعا ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس