بطان
لغت نامه دهخدا
بطان. [ ب ِ ] ( ع اِ ) بزماده. ( ناظم الاطباء ). بز ماده است بد . ( منتهی الارب ). || اسپی است که آنرا ابوالبطین هم گفتندی و آن هر دو مر محمدبن ولیدبن عبدالملک را بود. ( منتهی الارب ). || تنگ ستور. منه المثل : التقت حلقتا البطان ، وقتی گویندکه کار سخت دشوار گردد. ج ، اَبْطِنَه. و بُطُن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تنگ پالان ستور. ( آنندراج ).
- عریض البطان ؛ فراغ بال. ( منتهی الارب ). فارغ بال. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
|| توانگر. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
بطان. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بَطِن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به بطن شود.
بطان. [ ب ِ ] ( اِخ ) موضعی میان شقوق و ثعلبیه . ( منتهی الارب ) ( تاج العروس ) ( نزهةالقلوب ص 167 ). و رجوع به معجم البلدان شود.
بطان. [ ب ِ ] ( اِخ ) موضعی است ببلاد هذیل. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ).
بطان. [ ب ِ ] ( اِخ ) شهری به یمن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
مرغابی
اردک
همچو بطان سر فرو برده باب
گشته طاووسان و بوده چون غراب
✏ �مولوی�
اردک
همچو بطان سر فرو برده باب
گشته طاووسان و بوده چون غراب
✏ �مولوی�
تو کتاب ما به معنی مرغابیه