[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
ضنن (۱ بار)
«ضَنِین» از مادّه «ضِنّه» (بر وزن مِنّة) به معنای بخل در مورد اشیاء نفیس و گران بها است، و این صفتی است که هرگز در پیامبران وجود ندارد، و اگر دیگران به خاطر علوم محدودشان چنین صفتی را دارند، پیامبر(صلی الله علیه وآله)که سر چشمه علمش اقیانوس بیکران علم خدا است، از این گونه صفات مبرّا است.
بخیل. راغب گوید: ضنّه بخل به شیء نفیس است . «ضنین» را در آیه با ظاء و ضاد هر دو خواندهاند معنی آن به قرائت اول متّهم است (به صیغه مفعول) و به قرائت دوم به معنی بخیل است. یعنی: پیغمبر نسبت به اخبار غیب نیست و هر چه خدا گوید بی کم و کاست به شما تحویل میدهد در نهج البلاغه حکمت 362 فرموده: «وَمَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْیَدْعُ الْمِرآءَ» هر که به آبروی خویش بخیل باشد مجادله نا حق را ترک کند. این کلمه در قرآن مجید تنها یکبار آمده است.
ب (۲۶۴۹ بار)
ضنن (۱ بار)
«ضَنِین» از مادّه «ضِنّه» (بر وزن مِنّة) به معنای بخل در مورد اشیاء نفیس و گران بها است، و این صفتی است که هرگز در پیامبران وجود ندارد، و اگر دیگران به خاطر علوم محدودشان چنین صفتی را دارند، پیامبر(صلی الله علیه وآله)که سر چشمه علمش اقیانوس بیکران علم خدا است، از این گونه صفات مبرّا است.
بخیل. راغب گوید: ضنّه بخل به شیء نفیس است . «ضنین» را در آیه با ظاء و ضاد هر دو خواندهاند معنی آن به قرائت اول متّهم است (به صیغه مفعول) و به قرائت دوم به معنی بخیل است. یعنی: پیغمبر نسبت به اخبار غیب نیست و هر چه خدا گوید بی کم و کاست به شما تحویل میدهد در نهج البلاغه حکمت 362 فرموده: «وَمَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْیَدْعُ الْمِرآءَ» هر که به آبروی خویش بخیل باشد مجادله نا حق را ترک کند. این کلمه در قرآن مجید تنها یکبار آمده است.
wikialkb: بِضَنِین