بضاض

لغت نامه دهخدا

بضاض. [ ب ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ بَضوض. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ بضوض بمعنی چاه کم آب. ( آنندراج ). رجوع به بضوض شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس