بصلئیل. [ ] ( اِخ ) ( در سایه خدا ). در کتاب مقدس دو تن به این نام بودند: یکم مردی که خدای تعالی او را در صنعت زرگری و سایر فلزات دانش و سلیقه مخصوص عطا فرموده بود تا در بنای آلات بیت اﷲ قیام نماید. دوم مردی که برحسب قول عزرازن غریبه تزویج نموده بود. ( از قاموس کتاب مقدس ).
