( بصقة ) بصقة. [ ب َ ق َ ] ( ع اِ ) زمین سنگلاخ سوخته بلند، ج ، بُصاق. ( از ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).بصقه. [ ب َ ق َ ] ( اِخ ) ( ارتفاع سنگی ) مکانی است در دشتهای یهودیه و بگمان بعضی همان بشلیت میباشد. ( از قاموس کتاب مقدس ).
