بصع
لغت نامه دهخدا
بصع. [ ب َ ] ( ع مص ) گرد آوردن. بصعه بصعاً. || روان گشتن آب. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ).
بصع. [ ب ِ ] ( ع ص ) پاره ای از شب ، یقال : مضی بصع من اللیل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
بصع. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ابصع. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گول و احمق. ( آنندراج ). و رجوع به ابصع شود.
بصع. [ ب ُ ص ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ بصیع. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بصیع شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید