بصبص
لغت نامه دهخدا
بصبص. [ ] ( اِخ ) ( متوفی 785م. ) نام مغنی مشهور دوره عباسی است که در نواختن عود مهارت داشت و در حسن و جمال تناسبی بکمال. وی در مدینه چشم گشوده بود و اصلاً جاریه یحیی بن نفیس بود که مهدی خلیفه او را خرید و به بغداد آورد. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ). و رجوع به عیون الاخبار ج 4 ص 87 و الموسوعة العربیه چ 1965 م. قاهره شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید