بشیش

لغت نامه دهخدا

بشیش. [ ب َ ] ( ع اِ ) روی. ( ناظم الاطباء ). وجه. ( از اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ) . || آنچه متعلق به ملک ید باشد. ( ناظم الاطباء ). ملک ید. ( از اقرب الموارد ). || بشاش.
- بشیش الوجه ؛ تازه روی. ( منتهی الارب ). گشاده روی. خوشروی. بشاش.

پیشنهاد کاربران

بپرس