بشیره

لغت نامه دهخدا

( بشیرة ) بشیرة. [ ب َ رَ ] ( ع ص ) تأنیث بشیر یقال : امراة بشیرة و ناقة بشیرة؛ زن خوبروی و ماده شتر خوبروی.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ج ، بشیرات.

فرهنگ فارسی

تانیث بشیر یقال امراه بشیره و ناقه بشیره زن خوبروی و ماده شتر خوبروی ٠

گویش مازنی

/bashire/ چهره - محرف بشره ۳خوی، اخلاق

پیشنهاد کاربران

بپرس