بَشیرحسین، محمّد (فیصل آباد ۱۹۳۱ـ پنجاب ۱۹۸۳)
ایران شناس پاکستانی. در ۱۹۶۰ با نوشتن پایان نامه ای با نام فعل مضارع در زبان فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۹۶۶ در بخش فارسی دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه پنجاب به تدریس پرداخت. شماری از آثار فارسی مانند انشای ماهرو، اسرار صمدی، کلیات سعیدخان مولتانی و رقعات حکیم ابوالفتح گیلانی را تصحیح و منتشر کرد. از آثارش: فهرست افعال فارسی (تهران، ۱۹۶۴)؛ ریشۀ فعل های ایرانی با همکاری محمد مقدم (تهران، بی تا)؛ تلفظ فارسی ایرانی به اردو (لاهور، ۱۹۷۱)؛ منابع فارسی در طب به انگلیسی؛ رساله هایی دربارۀ معرفت و تصوف (۱۹۸۴)؛ ترجمۀ آداب الطالبین شیخ محمد چشتی گجراتی.
ایران شناس پاکستانی. در ۱۹۶۰ با نوشتن پایان نامه ای با نام فعل مضارع در زبان فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۹۶۶ در بخش فارسی دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه پنجاب به تدریس پرداخت. شماری از آثار فارسی مانند انشای ماهرو، اسرار صمدی، کلیات سعیدخان مولتانی و رقعات حکیم ابوالفتح گیلانی را تصحیح و منتشر کرد. از آثارش: فهرست افعال فارسی (تهران، ۱۹۶۴)؛ ریشۀ فعل های ایرانی با همکاری محمد مقدم (تهران، بی تا)؛ تلفظ فارسی ایرانی به اردو (لاهور، ۱۹۷۱)؛ منابع فارسی در طب به انگلیسی؛ رساله هایی دربارۀ معرفت و تصوف (۱۹۸۴)؛ ترجمۀ آداب الطالبین شیخ محمد چشتی گجراتی.