بشگفیدن

لغت نامه دهخدا

بشگفیدن. [ ب ِ گ ُ دَ ] ( مص ) بشکفیدن. شکفته. شگفته شدن. باز شدن غنچه. شکوفان شدن غنچه :
چو کاوس گفتار خسرو شنید
رخانش بکردار گل بشکفید.
فردوسی.
برزد شعاع زهره و بوی گلاب ازو
وز بوی او گل طرب و لهو بشکفید.
بشگر مرغزی ( از سبک شناسی ج 1 ص 378 ).
و رجوع به بشکفیدن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس