ز بس بود بشکوه و بافرهی
جهان دید او را خورای شهی.
لبیبی ( از سروری ) ( از فرهنگ نظام ).
یکی یاقوت رمانی بشکوه بزرگ و گرد و ناهموار چون کوه.
( ویس و رامین ).
|| ( اِ ) شوکت و هیبت. ( ناظم الاطباء ).لغت نامه دهخدا
ز بس بود بشکوه و بافرهی
جهان دید او را خورای شهی.
بزرگ و گرد و ناهموار چون کوه.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید