بشکن و بالا بنداز

از قصه های عامیانۀ فارسی. در این داستان زنی برای آن که فاسق خود را به خانه آورد، شوهرش را به خانۀ خواهرش، در آن سر شهر، فرستاد تا بپرسد: «تو آشِ یه وجبْ روغن چه قده باس نمک ریخت». خواهر زن، که از ماوقع مطلع است، چندی او را معطل نگاه داشت و دست آخر دستور نمک را گفت. شوهر در بازگشت برای این که دستور را فراموش نکند با خود تکرار می کرد: «مُشتی و نیم مُشتی نمک». روستاییان خرمن جا چنین پنداشتند که شوهر برای کاهش محصول آن ها افسونی می خواند، پس وادارش کردند تا افسونی دیگر بخواند. گروهی عزیزمُرده افسون دیگر را حمل بر خود گرفتند و او را واداشتند تا افسون «همین باشد، دیگه نباشد!» را بخواند. در این هنگام که برپایی عروسی پسر پادشاه بود، یساولان شاه، افسون تازه را بر ضد شاه تفسیر کردند، و مرد بی چاره را واداشتند تا افسون: «بشکن و بالا بنداز، واسۀ زفاف جا بنداز!» را بخواند. قصه گو می تواند این روند را تا آن جا ادامه دهد که مرد هرگز به خانۀ خود نرسد؛ با این پیام که معنای هر افسون می تواند برای گروهی خوشایند و برای گروهی ناخوشایند باشد.