بشکرد

در پارسی میانه واژه ی wiškar 'وِشکَر' بمعنای شکارگاه، جنگل و طبیعت بکار می رفته و در پارسی کنونی دچار فرگشت آوایی شده و به ریخت 'بشکر' یا 'بشکرد' درامده.
منبع : A Concise Pahlavi Dictionary by D. N Mackenzie

همان نام قدیمی پاشاگارد است به معنای جای شکار

در زبان محلی بشکرداز دو واژه بش و کرد تشکیل شده که به بارانهای که در فوصول گرم و تابستان میباردبش میگویندو کلمه کرد به معنی شروع و اغاز کردن است دریک جمله اگر بخواهیم بشکرد را معنی کنیم اینگونه میشود ؛
... [مشاهده متن کامل]