بشکافتن. [ ب ِ ت َ ] ( مص ) ترکیدن. کفیدن. چاک شدن. شکافته شدن. تفتیق. ( زوزنی ). تفلیق. ( زوزنی ). انشقاق. تشقیق. رجوع بشکافتن شود : می خورم تا چو مار بشکافم می خورم تا چو خی برآماسم.ابوشکور.هر آنکس که آواز او [لهراسب ] یافتی به تنش اندرون زهر بشکافتی.فردوسی.خروش پیاده فغان سوارهمی سنگ بشکافت در کوهسار.فردوسی.