بشک

مترادف بشک: مو، کاکل، مجعد، تابدار

لغت نامه دهخدا

بشک. [ ب َ ] ( اِ ) عشوه و غمزه خوبان را گویند. ( برهان ). عشوه و غمزه. ( رشیدی ) ( غیاث ) ( مؤید الفضلاء ) ( از جهانگیری ). عشوه و غمزه و ناز و کرشمه و دلفریبی. ( ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرا ). عشوه و غمزه خوبان را گویند و با لفظ زدن مستعمل است. ( آنندراج ). غمزه. ( سروری ) ( فرهنگ خطی ). رجوع به شعوری ج 1 ورق 173 شود. || پشک. اپشک. افشک. افشنگ ، شبنم. ( برهان ) ( سروری ) ( فرهنگ اسدی ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). شبنم و ژاله. ( ناظم الاطباء ). شبنم باشد. ( لغت فرس ). شبنم که آنرا پژم خوانند. ( جهانگیری ). شبنم باشد و به آذربایجان گروهی زیوال گویند. ( اوبهی ). صقیع. ( صراح )بشک چنانکه شجام ، هر دو شبنم جامد است و عرب آن را صقیع گوید. صقیع؛ پشک که شبهای تیرماه مانند برف بر زمین افتد. ( از منتهی الارب ). اریز؛ بشک که در شبهای تیرماه بر زمین افتد. ( منتهی الارب ). بشک بتازی صقیع خوانند و آن نم بود سپید که بامداد بر دیوارها و سبزی نشیند. ( فرهنگ اسدی چ اقبال حاشیه 5 ص 275 ). شبنم مرادف بشم. ( رشیدی ). ژاله و برف. ( مؤید الفضلاء ). ژاله و نمی که بر زمین افتد و زمین را سپید کند، ای برف. ( شرفنامه منیری ). و رجوع به بشم شود :
بشک آمد بر شاخ و بر درخت
گسترد رداهای طیلسان.
ابوالعباس ( از فرهنگ اسدی ).
و رجوع به پشک شود. || تگرگ. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
از نسیم ریاض دولت تو
بر رخ گل درثمین شده بشک.
خسروانی ( از سروری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( رشیدی ) ( نسخه خطی ).
- بشک زدن ؛ شبنم ، برف زدن :
و کنون باز ترا برگ همی خشک شود
بیم آن است مرا بشک بخواهد زدفا
بلعباس عباسی ( از فرهنگ اسدی ).
|| بمجاز، شجام. شجد. شخته. سرمای سخت. رجوع به بشم و شعوری ج 1 ورق 173 شود. || نعل حیوانات. ( ناظم الاطباء ). || سرگین گوسفندان باشد. ( صحاح الفرس ) :
بشک بز ملوکان ، مشک است و زعفران
میسا و مشکشان و مده زعفران خویش.
ابوالعباس ( از صحاح الفرس ).
و رجوع به پشک بمعنی فضله حیوانات شود. || برق. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). آذرخش. || نام درختی. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( شرفنامه منیری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( مؤید الفضلاء ). و رجوع به پشک شود. || پرده که بر در خانه آویزند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( مؤید الفضلاء ). || مخفف «باشد که » باشد چنانکه «بوک » مخفف بود که.( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( شرفنامه منیری ) ( سروری ) ( انجمن آرا ) ( مؤید الفضلاء ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

شبنم، ریزه های برف که شبهای زمستان روی زمین می، نشیندوزمین راسفیدمیکندواپشک وافشک هم گویند
باشد که .
زلف و موی مجعد را گویند . زلف . زلف و موی مجعد پیش سر که ناصیه باشد . موی جعد بود که آن پیچیده و درهم باشد . مجعد .

فرهنگ معین

(بَ ) ( اِ. ) ۱ - شبنم . ۲ - برف . ۳ - تگرگ .
(بُ ) ( اِ. ) زلف ، موی مجعد.

فرهنگ عمید

مجعد.
۱. شبنم.
۲. ریزه های برف که شب های زمستان روی زمین می نشیند و زمین را سفید می کند: بشک آمد بر شاخ و بر درخت / گسترد رداهای طیلستان (ابوالعباس ربنجنی: شاعران بی دیوان: ۱۳۴ ).
۱. بشکن.
۲. عشوه، غمزه، دل فریبی.

جدول کلمات

شبنم

پیشنهاد کاربران

بپرس