بشویکه ابراهیم. [ب َ ش ُ وَ ک ِ ی ِ اِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) به لغت اندلس ، نوعی از خار است که در زمینهای سنگستان و زمینهای خشن و درشت روید و در صحراهای شیراز بسیار است و مگس عسل از گل آن خورش سازد و آنرا قرصعنه خوانند. منفعت بسیار دارد. ( برهان ) ( آنندراج ). نوعی از خار که در زمینهای درشت و سنگستان روید. ( ناظم الاطباء ). ذومائة شوکه. شنذاب. دارفیل. خار و خسک شوکه ابراهیم. بقله یهودیه. تفاف.
