بشغ

لغت نامه دهخدا

بشغ. [ ب َ ] ( ع اِ ) باران نرم و ضعیف که روان نگردد. بشغة. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

بشغ. [ ب َ ] ( ع مص )باران نرم و ضعیف بر زمین باریدن : بشغت الارض مجهولاً. ( منتهی الارب ). باران نرم ضعیف باریده شدن بر زمین.باران نرم و ضعیف باریدن آسمان. ( از ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس