[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: یاران امام حسین علیه السلام، شهدای کربلا، بشر بن عبدالله حضرمی
بشیر بن عمر حضرمی از یاران شهید امام حسین علیه السلام در کربلا است. وی چند روز پیش از واقعه کربلا به امام حسین علیه السلام پیوست. شب عاشورا پس از صدور اجازه انصراف از سوی آن حضرت، برای بشیر خبر آوردند که پسرش در مرز ری اسیر شده است. او با شنیدن این خبر اظهار داشت: «امیدوارم که خداوند به من و او در برابر این گرفتاری ها پاداش دهد دوست ندارم که فرزندم اسیر باشد و من زنده باشم».
امام حسین علیه السلام با شنیدن سخن او فرمود: «خدایت رحمت کند. من بیعت خود را از تو برداشتم برو و برای رهایی فرزندت بکوش». بشیر گفت: درندگان، زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در این بی کسی تنهایت بگذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه نه، هرگز!».
حضرت فرمود: پس بیا و این جامه ها را به فرزندت بده تا برای آزادی برادرش هزینه کند. آنگاه پنج جامه، به ارزش هزار دینار به او داد. بشیر بن عمر روز عاشورا به میدان نبرد شتافت و رجزی به این مضمون خواند: ای نفس امروز خدای مهربان را دیدار خواهم کرد و تو از هر احسان و نعمتی پاداش خواهی گرفت. بی تابی مکن، زیرا همه چیز فانی است و شکیبایی تو در پیشگاه خداوند بیشترین پاداش را دارد.
او آن قدر با دشمنان جنگید تا به شهادت رسید. برخی شهادت او را در حمله نخستین گفته اند. در زیارت ناحیه مقدسه از وی چنین یاد شده است: السّلامُ عَلی بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمی ، شَکِّرَاللَّهُ لَکَ قَوْلَکَ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام وَقَدْ اذِنَ لَکَ فِی الانْصرافِ: اکَلَتْنِی اذَنْ السِّباعُ حَیَّاً انْ فارَقْتُکَ وَاسْأَلُ عَنْکَ الرّکَبانَ وَاخْذُلُکَ مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ لایَکُونُ هذا ابَداً.
سلام بر بشر بن عمر حضرمی؛ خدا به تو پاداش خیر دهد به جهت اعلام وفاداریت نسبت به امام حسین علیه السلام، آن گاه که به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتی: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در این بی کسی تنهایت گذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم، نه نه هرگز چنین نخواهد شد!
بشیر بن عمر حضرمی از یاران شهید امام حسین علیه السلام در کربلا است. وی چند روز پیش از واقعه کربلا به امام حسین علیه السلام پیوست. شب عاشورا پس از صدور اجازه انصراف از سوی آن حضرت، برای بشیر خبر آوردند که پسرش در مرز ری اسیر شده است. او با شنیدن این خبر اظهار داشت: «امیدوارم که خداوند به من و او در برابر این گرفتاری ها پاداش دهد دوست ندارم که فرزندم اسیر باشد و من زنده باشم».
امام حسین علیه السلام با شنیدن سخن او فرمود: «خدایت رحمت کند. من بیعت خود را از تو برداشتم برو و برای رهایی فرزندت بکوش». بشیر گفت: درندگان، زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در این بی کسی تنهایت بگذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه نه، هرگز!».
حضرت فرمود: پس بیا و این جامه ها را به فرزندت بده تا برای آزادی برادرش هزینه کند. آنگاه پنج جامه، به ارزش هزار دینار به او داد. بشیر بن عمر روز عاشورا به میدان نبرد شتافت و رجزی به این مضمون خواند: ای نفس امروز خدای مهربان را دیدار خواهم کرد و تو از هر احسان و نعمتی پاداش خواهی گرفت. بی تابی مکن، زیرا همه چیز فانی است و شکیبایی تو در پیشگاه خداوند بیشترین پاداش را دارد.
او آن قدر با دشمنان جنگید تا به شهادت رسید. برخی شهادت او را در حمله نخستین گفته اند. در زیارت ناحیه مقدسه از وی چنین یاد شده است: السّلامُ عَلی بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمی ، شَکِّرَاللَّهُ لَکَ قَوْلَکَ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام وَقَدْ اذِنَ لَکَ فِی الانْصرافِ: اکَلَتْنِی اذَنْ السِّباعُ حَیَّاً انْ فارَقْتُکَ وَاسْأَلُ عَنْکَ الرّکَبانَ وَاخْذُلُکَ مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ لایَکُونُ هذا ابَداً.
سلام بر بشر بن عمر حضرمی؛ خدا به تو پاداش خیر دهد به جهت اعلام وفاداریت نسبت به امام حسین علیه السلام، آن گاه که به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتی: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در این بی کسی تنهایت گذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم، نه نه هرگز چنین نخواهد شد!
wikiahlb: بشر_بن_عبد_الله_الحضرمی