بشجیر

لغت نامه دهخدا

بشجیر. [ ب ُ ] ( اِ ) یا بشجر نام درختی است که کمان را از چوب آن سازند و آن را به عربی نَبع گویند. ( برهان ) ( سروری ). درخت نبع که از چوب آن کمان سازند. ( ناظم الاطباء ). مؤلف انجمن آرا پس از نقل عبارت برهان آرد. بیشتر آن درخت در قله کوه روید. ( از آنندراج ). آلِش. خدنگ. ( زمخشری ). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 214 شود. نوعی از آن توسکا است. ( درختان جنگلی ایران ثابتی ص 166 ). نوع دیگر آن راش است . ( ایضاً ص 166 ). نام درختی است که در قله کوه روید و از چوب آن کمان سازند. ( فی السامی : النبع بشجر ) ( رشیدی : بشجر ). نام درختی است که ازآن چوب کمان گیرند و به عربی نبع گویند. ( سروری ).

پیشنهاد کاربران

بپرس