بشارت به بندگان خدا

[ویکی فقه] بشارت به بندگان خدا (قرآن). بشارت داده شدگان چند دسته می باشند که یکی از بشارت داده شدگان بندگان خدا می باشند.
بندگان خالص خدا، از بشارت الهی بهره مند بوده اند همانطور که در قرآن خداوند می فرماید:و الذین اجتنبوا الطغوت ان یعبدوها و انابوا الی الله لهم البشری فبشر عباد.و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند و به سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده! .باز در این آیات ، قرآن از روش مقایسه بهره گیری کرده ، و در مقابل مشرکان متعصب و لجوجی که سرنوشتی جز آتش دوزخ ندارند سخن از بندگان خاص و حقیقتجوی پروردگار به میان آورده ، می گوید: ((بشارت باد بر کسانی که از عبادت ((طاغوت )) اجتناب کردند و به سوی خدا بازگشتند)) (و الذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدوها و أ نابوا الی الله لهم البشری ).با توجه به اینکه ((بشری )) در اینجا مطلق است همه گونه بشارت بر نعمتهای الهی اعم از مادی و معنوی را شامل می شود، اما این بشارت وسیع و گسترده مخصوص کسانی است که از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوی خدا باز آیند که مجموع ایمان و اعمال صالح در همین جمله جمع است .